Anlatıcı:

Adalet Kaya

(TJA Aktivisti)

“Kadınların, LGBTİ+’ların ve barış mücadelesinin asla bitmeyecek mücadeleler olduğuna inanıyorum.”

Adalet’in barış mücadelesi hikâyesi, çocukluğunda ailesiyle birlikte Diyarbakır’dan göç etmek zorunda kalmasıyla başlıyor. Üniversite yıllarını Ankara’da geçiren Adalet için bu süreç, hem barış mücadelesiyle hem de kadın özgürlük mücadelesiyle yakından ilişkilendiği bir dönemin başlangıcı oluyor.

“Barış ve kadın özgürlük mücadelesini birbirinden ayrılmaz görüyorum. Çünkü bu coğrafyada kadın özgürlüğünü, özellikle kadına karşı şiddetle mücadele meselesini barış mücadelesinden ayırmak mümkün değil. Gelişen bütün şiddet türleri savaşla çok ilişkili, aslında dünyada da böyle, iktidarların savaş politikalarıyla çok ilgili.”

Kürtçe konuşmanın bile yasak olduğu bir dönemde, fısıltıyla dinlenen Kürtçe müzikler ve sürekli sorgulanan kimlikler arasında kendi özgürlük mücadelesinin temellerinin atıldığını ifade ediyor.

“Savaş coğrafyasında yaşayan her birey farkında olsa da olmasa da barışla ilgili bir düşünceye, bir eğilime sahip. Mesela neden hep biz barış istiyoruz? Yani ezilen, savaşa, şiddete ve farklı pek çok saldırıya maruz kalan taraf olarak barışı hep biz talep ediyoruz. Bu çok doğal gelişen bir şey aslında. Kimliğimden kaynaklı yaşadığım her olumsuz, ayrımcı ya da nefret içeren durumda bunun karşıtı olarak barış düşüncesini geliştirdim.”

Faşizme ve savaş politikalarına karşı ortak bir zeminde birleşmenin önemine inandığını belirtiyor. Barış mücadelesinin toplumsallaşması ve toplumsal hareketler arasında ittifak geliştirilmesinin gerekliliğini ve barışın sadece çatışmanın sona ermesi olmadığını vurguluyor.

“Evinizde silah patlamıyor olabilir ancak ekonomik sorunlardan erkek şiddetine kadar yaşadığınız her şeyin savaşla ilişkili olduğunu anlamak ve anlatabilmek çok önemli.”

Adalet’in vurgusuyla paralel olarak, DEMOS’un 2021’de yayımladığı “Kesişen Yollardan Daralan Alanlara: Türkiye’de Kadın ve LGBTİ+ Örgütlerinin Barış Mücadelesi” başlıklı araştırma raporu; kadın ve LGBTİ+ örgütlerinin barışa dair yaklaşımlarını ve mücadele pratiklerini çözüm süreci bağlamında ele alıyor. Raporda, barış mücadelesinin aynı zamanda eşitlik, özgürlük ve demokrasi mücadelesini de içerdiğine dikkat çekiliyor.

“Kadın ve LGBTİ+ örgütlerinin barış talebi, şiddetin gerek çatışma gerek ateşkes sırasında devamlılığı karşısında, yalnızca silahların susmasını içermiyor. Buna ek olarak, çatışmanın kökeninde yer alan, şiddetin sebeplerini oluşturan ve çoğu zaman çatışmanın daha da derinleştirdiği eşitsizliklerin ortadan kaldırılmasını, yani ‘pozitif barışı’ tesis etmeyi hedefliyor.”

Eşitlik, özgürlük ve demokrasi mücadelesinin barış mücadelesinden ayrı düşünülemeyeceğini ifade eden Adalet, kadın, LGBTİ+ ve barış mücadelesinin sürekliliğini de vurguluyor.

Geleceğe dair umutlu olduğunu belirterek çocukların daha rahat nefes alabilecekleri, kimliklerini rahatça ifade edebilecekleri bir dünya için bu uzun ve zorlu yolda mücadeleyi her zaman bir adım daha ileri götürmenin ve devretmenin gerekli olduğuna inanıyor.

“Hem deneyimleri hem de mücadeleyi gelecek kuşaklara aktarmamız gerekiyor. Bu nedenle umutlu olduğumu söyleyerek bitirmek istiyorum. Yol çok uzun ve bitmeyecek kadar zorlu olabilir ama en azından çocuklarımızın daha rahat nefes almasını, kimliklerini özgürce ifade edebilmesini ve doyasıya yaşayabilmesini isterim. Türkiye’de böyle bir iklime kavuşmayı gerçekten diliyorum.”